Szukaj w Formuły

Wzór na masę szyszki definiuje się jako 1/3 razy π pomnożoną przez iloczyn gęstości szyszki, wysokości szyszki i kwadratu promienia szyszki.

Wzór na objętość stożka definiuje się jako całkowitą ilość przestrzeni trójwymiarowej zamkniętej przez całą powierzchnię stożka.

Współczynnik stożka płata odnosi się do stosunku długości cięciwy u nasady skrzydła (podstawy) do długości cięciwy na końcu skrzydła. Jest to parametr geometryczny opisujący, jak szerokość skrzydła zmienia się od podstawy do końcówki.

Wzór na obwód podstawy stożka definiuje się jako całkowitą długość granicy podstawy kołowej powierzchni stożka.

Wzór na pole podstawy stożka definiuje się jako całkowitą wielkość płaszczyzny zamkniętej na kołowej powierzchni podstawy stożka.

Stała empiryczna dla wzoru zbieżności jest definiowana jako stała używana do obliczania stożka wytwarzanego podczas EDM z powodu iskier bocznych.

Wzór na objętość stożka ściętego definiuje się jako całkowitą ilość trójwymiarowej przestrzeni zamkniętej przez całą powierzchnię stożka ściętego.

Wzór na objętość stożka ściętego definiuje się jako wielkość trójwymiarowej przestrzeni zamkniętej przez całą powierzchnię stożka ściętego.

Formuła Slant Height of Cone jest zdefiniowana jako długość odcinka łączącego wierzchołek stożka z dowolnym punktem na obwodzie okrągłej podstawy stożka.

Formuła Top Area of Frustum of Cone jest zdefiniowana jako całkowita ilość dwuwymiarowej przestrzeni zajmowanej przez górną ścianę Frustum of Cone.

Wzór na górną powierzchnię stożka ściętego definiuje się jako całkowitą ilość dwuwymiarowej przestrzeni zajmowanej przez górną powierzchnię stożka ściętego.

Wzór na pole podstawy stożka ściętego definiuje się jako całkowitą ilość dwuwymiarowej przestrzeni zajmowanej przez ścianę podstawy stożka ściętego.

Formuła promienia stożka kuli definiuje się jako stosunek odległości oderwania się fali uderzeniowej do wykładnika odwrotności kwadratu liczby Macha w nieskończoności.

Wzór na całkowite pole powierzchni stożka definiuje się jako całkowitą wielkość płaszczyzny zamkniętej na całej powierzchni stożka.

Wzór na pole powierzchni bocznej stożka definiuje się jako całkowitą wielkość płaszczyzny zamkniętej na bocznej zakrzywionej powierzchni stożka.

Formuła Slant Height of Frustum of Cone jest zdefiniowana jako długość odcinka łączącego końce dwóch równoległych promieni, poprowadzonych w tym samym kierunku dwóch kołowych podstaw Frustum of Cone.

Wzór na pole podstawy stożka ściętego definiuje się jako całkowitą wielkość dwuwymiarowej przestrzeni zajmowanej przez powierzchnię podstawy stożka ściętego.

Formuła Pitch of Screw USA Standard Taper jest zdefiniowana jako odległość od punktu na gwincie śruby do odpowiedniego punktu na następnym gwincie mierzona równolegle do osi gwintu. Jest reprezentowany przez literę p. (p=1/n).

Formuła wysokości nachylenia stożka ściętego jest zdefiniowana jako długość linii prostej łączącej dowolny punkt podstawy ze ściętą górną okrągłą powierzchnią stożka ściętego.

Wysokość stożka na podstawie wzoru na objętość jest zdefiniowana jako odległość między wierzchołkiem stożka a środkiem okrągłej podstawy i jest obliczana na podstawie objętości stożka.

Odległość stożka przekładni stożkowej to ogólny termin określający odległość wraz z elementem stożka podziałki od wierzchołka do dowolnej pozycji w zębach. Odległość stożka zewnętrznego w przekładniach stożkowych to odległość od wierzchołka stożka podziałki do zewnętrznych końców zębów.

Wzór na gęstość pola w metodzie stożka piasku definiuje się jako stosunek masy gleby do objętości gleby i służy do określenia zagęszczenia gleby.

Wzór na całkowite pole powierzchni stożka ściętego definiuje się jako wielkość płaszczyzny zamkniętej przez całą powierzchnię stożka ściętego.

Wzór na całkowite pole powierzchni stożka ściętego definiuje się jako całkowitą ilość płaszczyzn zawartych na całej powierzchni stożka ściętego.

Wzór Masa gruntu w metodzie stożka piasku definiuje się jako masę gruntu usuniętego z otworu badawczego w teście stożka piasku, co pozwala na obliczenie gęstości gruntu.

Mniejsza średnica krateru podana Wzór stożka definiuje się jako najmniejszą szerokość otworu powstałego w wyniku iskrzenia bocznego podczas obróbki elektroiskrowej.

Objętość stożka ze wzoru na pole podstawy jest zdefiniowana jako całkowita ilość trójwymiarowej przestrzeni zamkniętej przez całą powierzchnię stożka i obliczona na podstawie pola podstawy stożka.

Formuła stożka wytwarzana z powodu iskier bocznych jest definiowana jako proporcjonalna do kwadratu o mniejszej średnicy.

Wzór na gęstość suchą gruntu w metodzie stożka piaskowego definiuje się jako gęstość suchego gruntu obliczoną z zależności stosowanej w procedurze metody stożka piaskowego. Metoda stożka piaskowego jest powszechnie stosowanym badaniem in-situ w celu określenia gęstości pola i gęstości suchej gleby. Polega na użyciu skalibrowanego aparatu do stożka piasku, który składa się ze słoja wypełnionego suchym piaskiem, stożka z zaworem i płyty podstawy.

Wzór na zakrzywione pole powierzchni stożka ściętego definiuje się jako wielkość płaszczyzny ograniczonej przez zakrzywione powierzchnie (to znaczy górna i dolna powierzchnia są wykluczone) stożka ściętego.

Wzór na pole powierzchni zakrzywionej stożka ściętego jest zdefiniowany jako wielkość płaszczyzny zamkniętej na zakrzywionych powierzchniach (to znaczy górna i dolna powierzchnia są wykluczone) stożka ściętego.

Pole podstawy stożka przy danej objętości jest definiowane jako całkowita wielkość płaszczyzny zamkniętej na okrągłej powierzchni podstawy stożka i obliczana na podstawie objętości stożka.

Długość pręta o przekroju stożka ściętego jest zdefiniowana jako długość pręta, pod którym zastosowano naciąg. Tutaj przyciąganie wynika z ciężaru własnego konstrukcji. Uwaga Średnica1 > średnica2.

Wzór na wysokość drugiego stożka punktu podwójnego definiuje się jako odległość między środkiem powierzchni koła a wierzchołkiem drugiego stożka przymocowanego do cylindrycznej części punktu podwójnego.

Obwód podstawy stożka przy danym wzorze objętości jest definiowany jako całkowita długość granicy podstawy kołowej powierzchni stożka i obliczany na podstawie objętości stożka.

Promień tylnego stożka przekładni stożkowej jest zdefiniowany jako długość tylnego elementu stożka. Tylny Stożek przekładni stożkowej to wyimaginowany Stożek styczny do zewnętrznych końców zębów, którego elementy są prostopadłe do stożka podziałowego.

Głębokość powierzchni obrobionej przy danym wzorze stożka jest definiowana jako odległość prostopadła pomiędzy obrobioną i nie obrobioną powierzchnią podczas EDM.

Objętość stożka przy danym obwodzie podstawy jest zdefiniowana jako całkowita ilość trójwymiarowej przestrzeni zamkniętej przez całą powierzchnię stożka i obliczona na podstawie obwodu podstawy stożka.

Wysokość stożka na podstawie wzoru na wysokość stożka jest zdefiniowana jako odległość między wierzchołkiem stożka a środkiem okrągłej podstawy i jest obliczana na podstawie wysokości stożka po skosie.

Promień podstawy stożka przy danym wzorze objętości jest zdefiniowany jako odległość między środkiem a dowolnym punktem na obwodzie okrągłej powierzchni podstawy stożka i jest obliczany na podstawie objętości stożka.

Wzór na wysokość pierwszego stożka punktu podwójnego definiuje się jako odległość między środkiem powierzchni koła a wierzchołkiem pierwszego stożka przymocowanego do cylindrycznej części punktu podwójnego.

Wysokość stożka ściętego przy danej objętości jest zdefiniowana jako pionowa odległość od okrągłej powierzchni podstawy do najwyższego punktu stożka ściętego i obliczona na podstawie objętości stożka ściętego.

Wzór procentowy wilgotności w metodzie stożka piasku definiuje się jako miarę ilości wody obecnej w próbce gleby, wyrażonej jako procent suchej masy gleby. Test Sand Cone służy przede wszystkim do określenia gęstości gruntu na miejscu, co ma kluczowe znaczenie dla kontroli zagęszczenia w inżynierii geotechnicznej.

Formuła na całkowitą powierzchnię stożka przy danej objętości jest zdefiniowana jako całkowita wielkość płaszczyzny zamkniętej na całej powierzchni stożka i obliczona na podstawie objętości stożka.

Wysokość stożka ściętego przy danym wzorze Objętość jest zdefiniowana jako maksymalna pionowa odległość od dolnej do górnej okrągłej powierzchni stożka ściętego i jest obliczana na podstawie objętości, promienia górnego i promienia podstawy stożka ściętego.

Objętość stożka ze wzoru na skośną wysokość jest zdefiniowana jako całkowita ilość trójwymiarowej przestrzeni zamkniętej przez całą powierzchnię stożka i obliczona na podstawie skośnej wysokości stożka.

Skośna wysokość stożka przy danej objętości Formuła definiowana jest jako długość odcinka linii łączącego wierzchołek stożka z dowolnym punktem na obwodzie okrągłej podstawy stożka i obliczana na podstawie objętości stożka.

Procent zagęszczenia gleby w metodzie stożka piasku definiuje się jako stosunek (wyrażony w procentach) suchej masy jednostkowej gleby do maksymalnej masy jednostkowej.

Największy rozmiar otworu przy danym wzorze stożka definiuje się jako szerokość krateru powstałego na górnej powierzchni w obróbce EDM.

Wzór na stosunek powierzchni do objętości stożka ściętego definiuje się jako liczbowy stosunek całkowitego pola powierzchni stożka ściętego do objętości stożka ściętego.